Z dziennika Marii Bucardi: Proces Albedo – biały etap alchemicznej przemiany, a bita śmietana i lody stracciatella

Gdy nagle pojawia się odczucie, że chcesz czegoś nowego.
Gdy stale powraca w Tobie ta sama potrzeba.
Gdy kolejny raz masz ochotę na bitą śmietanę z gorzkim kakao.
Albo na lody stracciatella – biel i czerń splecione w jednym.
To nie przypadek.
To znak.
To sygnał, że Twoja dusza przechodzi do następnego etapu przemiany.
Do procesu Albedo.

Albedo to odcięcie tego, co obce, aby mogło zostać tylko to, co prawdziwe.

Kiedy dusza wychodzi z mroku Nigredo

Nigredo to rozpad.
Ciemność.
Ciężar, którego nie da się już nie czuć.
To moment, w którym stare musi runąć, bo nie da się w tym żyć.
Utrata pracy, która wysysała z Ciebie życie.
Rozpad relacji, w której miłość dawno umarła.
Choroba albo kryzys, które pokazują prawdę o Twoim ciele.
Nigredo boli.
Obnaża.
Pozbawia złudzeń.
Ale bez tego etapu nie ma oczyszczenia.
Bo dopiero po mroku zaczyna się proces światła.
Po Nigredo przychodzi Albedo.

Albedo to moment, gdy ciężar przeszłości spada i nagle oddychasz lżej.

A jak objawia się Albedo?

Albedo to oczyszczenie.
Wybielenie.
Powrót do prostoty.
Dusza nagle tęskni za tym, co jasne i prawdziwe.

Albedo to moment przejrzystości. To, co naprawdę Twoje, zostaje, a to, co niepotrzebne, odpada.

To etap, w którym nagle czujesz, że musisz wyrzucić połowę ubrań z szafy.
Że nie potrafisz już znosić hałasu, pustych rozmów i powierzchownych kontaktów.
Że potrzebujesz ciszy, prostoty, autentyczności.
To moment, gdy sięgasz po coś białego i czarnego w smaku — bitą śmietanę z kakao, lody stracciatella, mleko kokosowe z kawą — a Twoja dusza mówi: „wchodzisz w Albedo, w etap światła i kontrastu, czystości i głębi, które tworzą harmonię”.

Głębia Albedo

Albedo to nie jest kaprys.
To nie zachcianka.
To wewnętrzny język duszy i psychiki.
To proces, w którym całe Twoje wnętrze zaczyna się oczyszczać.

Psychika nagle odrzuca wszystko, co ciężkie i nieszczere.
Rozmowy o niczym męczą Cię tak, jakby ktoś zabierał Ci energię.
Hałas zaczyna boleć.
Fałsz jest nie do zniesienia.
Czujesz, że już nie możesz iść dalej tą samą drogą.

Zaczynasz wyrzucać rzeczy.
Pozbywasz się nadmiaru.
Czasem do tego stopnia, że Twoje mieszkanie staje się niemal puste.
Ale w tej pustce jest lekkość.
Twoje serce oddycha.
Umysł znajduje przestrzeń.

Tak samo dzieje się z relacjami i myślami.
Albedo odcina to, co sztuczne.
Co nie jest Twoje.
Co tylko zabiera siłę.

Dusza pragnie jasności.
Psychika potrzebuje prostoty.
Dlatego nagle wybierasz minimalizm.
Dlatego tęsknisz za ciszą, autentycznością, przejrzystością.

Albedo jest jak oddech po burzy.
Jak pierwszy dzień, w którym widzisz, że nie musisz już dźwigać tego wszystkiego.

Albedo to porządek, który zaczynasz wprowadzać najpierw na zewnątrz, a potem wewnątrz siebie.

Albedo to lekkość, gdy pozbywasz się nadmiaru i zostaje tylko to, co ma sens.

Albedo to moment, w którym zaczynasz odróżniać, co zgodne z Twoją Duszą, a co było narzucone.

Symbol bieli i czerni

Albedo to moment, w którym ciemność traci władzę, a światło zaczyna wyraźnie dominować.

Zakończenie

Albedo często wydaje się niepozorne.
Ale to właśnie ono stanowi fundament.
To biel, która przygotowuje na złoto.
To cisza, która daje siłę, by powstała nowa jakość.

Dlatego słuchaj sygnałów codzienności.
Powtarzających się pragnień.
Prostych obrazów.
Kontrastów, które wracają.

To nie zachcianki.
To dusza mówi: jesteś w procesie.
Oczyszczasz się.
Rodzisz na nowo.

Albedo to czas, gdy światło i cień istnieją obok siebie, ale to jasność zaczyna prowadzić.

Czujesz w sobie energię Albedo?

Zostaw swój komentarz i podziel się tym, jak objawia się ona w Twoim życiu.

Z pozdrowieniem

Maria Bucardi