brak komentarzy

Jak zmienić ten świat

Moi Kochani ten post umieszczam ze wzglądu na kilka listów z prośbą o radę. Jak wiecie bardzo angażuję się w walkę o prawa zwierząt i uważam, że każdy z nas może coś zrobić by zmienić ten okrutny świat dookoła!!! Czasami liczą się dni a czasami sekundy. 

Zrozpaczona A. od kilku tygodni jest męczona wyrzutami sumienia, gdyż stale słyszała skomlenie psa za oknem i bała się zareagować. Sąsiad głodził psa przywiązanego do budy a gdy nastały mrozy pies zamarzł!!! A. bała się zareagować, nie wiedziała gdzie to zgłosić, nie chciała się narażać. Teraz stale słyszy to żałosne skomlenie i czuje się współwinna. 
Nie pozwólmy na takie traktowanie zwierząt.
Są różne przypadki krzywdzenia zwierząt. Do najczęstszych należą między innymi:
bicie
głodzenie
brak należytej opieki (pies bez budy, schorowany i nie leczony)
trzymanie zwierzęcia w małym pomieszczeniu bez możliwości ruchu
trzymanie zwierzęcia bez możliwości schronienia się przed: opadami atmosferycznymi, słońcem, zimnem, wiatrem itp.
złe traktowanie zwierzęcia, np. uwięź w postaci łańcucha wrasta w szyję, postronek powoduje duszenie się 
specjalne drażnienie zwierząt
porzucenie zwierzęcia
zabicie zwierzęcia
Jak zareagować i gdzie zgłaszać – zachowując lub nie anonimowość:

Jeśli zauważycie przypadek znęcania się nad zwierzętami to zastanówcie się, co możecie zrobić. Czy interweniować samemu? A może poprosić o pomoc inne osoby lub odpowiednie instytucje, np. zgłosić sprawę do:

– lokalnej organizacji ochrony zwierząt, np. Towarzystwa Opieki nad Zwierzętami (patrz: Inspektorat TOZ), Ogólnopolskiego Towarzystwa Ochrony Zwierząt, Stowarzyszenia Empatia;
– Policji;
– Straży Miejskiej;
– Inspekcji Weterynaryjnej.

Natychmiastowa reakcja jest niezbędna w przypadkach, gdy widzimy, iż zwierzę jest ewidentnie katowane, zastany stan może spowodować trwałe kalectwo lub śmierć. 

Jeśli sprawcą jest człowiek, to najlepiej samemu (bez odpowiedniego doświadczenia) nie interweniować. W takich przypadkach należy natychmiast zgłosić sprawę na policję pod numer 997 (z telefonów komórkowych – pod numer 112) lub do Straży Miejskiej. Są to instytucje, które są w stanie szybko zareagować. Możemy również powiadomić lokalne schronisko dla zwierząt lub organizacje ochrony zwierząt. Adresy, telefony w Twoim mieście znajdziesz w internecie, wystarczy wpisać schronisko dla zwierząt i miasto.

Gdy natomiast widzimy, że np. pies ma dziurawą budę lub nie ma jej wcale, to sami możemy zainterweniować u właściciela lub przekazać tą informację odpowiedniej instytucji – jednej z wymienionych powyżej.

Przykłady z życia wzięte.
1. Zwierzęta porzucane:
Gdy widzimy, iż ktoś wyrzuca psa z samochodu (np. na trasie wylotowej z miasta lub w lesie), postarajmy się zapisać numery samochodu, zapamiętać kolor i markę auta, jeśli się da to również inne szczegóły. Zobaczmy też, co dzieje się z psem. Prawdopodobnie będzie biegł za samochodem nawet kilka kilometrów. Gdy się uda go obłaskawić, to postarajcie się zapewnić mu opiekę. O całym zdarzeniu należy powiadomić odpowiednia instytucję – jedną z wymienionych wcześniej. W tym przypadku możemy od razu zadzwonić na policję. Jeśli zadziałamy wystarczająco szybko, to istnieje duże prawdopodobieństwo, że samochód zostanie zatrzymany przez najbliższy patrol celem wyjaśnienia zaistniałej sytuacji. Zatrzymanie blisko miejsca zdarzenia może być pomocne w udowodnieniu winy. Może się bowiem zdarzyć i tak, że osoba dokonująca tego czynu będzie się później wypierała, tłumaczyła, iż w danym miejscu nie była i ktoś spisując numery być może pomylił się itd.
2. Transport zwierząt:
Podobnie możemy postąpić, gdy widzimy np. transport zwierząt i zauważymy jakieś rażące nieprawidłowości w ich przewozie. Warunki przewozu, w tym maksymalny czas transportu poszczególnych gatunków zwierząt, określa Rozporządzenie Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 30 czerwca 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad i warunków transportu zwierząt. Rozporządzenie to nie dotyczy transportu niezarobkowego. Jego treść można znaleźć m.in. na stronach TOZ: http://www.toz.pl/prawo/transport.htm
3. Pies pozostawiony sam w domu głośno szczeka:
Zdarza się, iż pies pozostawiony sam w domu głośno szczeka. Nie możemy mieć pretensji do psa, gdyż to dla niego naturalne zachowanie. Należy porozmawiać z opiekunem zwierzęcia. Często rozmowa odnosi pozytywny skutek. Pies prawdopodobnie przestanie szczekać, gdy np. dostanie zabawki gumowe, przed dłuższym wyjściem opiekuna pójdzie na długi spacer lub gdy jakiś inny domownik pozostanie w domu. Można też stopniowo przyzwyczaić psa do samotności wychodząc z domu na coraz dłuższy czas – więcej w serwisie kliker.pieski.eu.org. W trudniejszych przypadkach można skorzystać z porady lekarzy weterynarii, najlepiej specjalizujących się w psychologii zwierząt. 
4. Bezdomne koty:
Nie przeszkadzajmy osobom dokarmiającym bezdomne koty. Osoby to robiące poświęcają i tak często wiele czasu i wysiłku na to, aby pomóc tym zwierzętom. Ważną sprawą jest kwestia sterylizacji i kastracji kotów bezdomnych w celu zmniejszenia ich populacji. Nie jest to jednak zadanie dla osób dokarmiających. Przekracza to możliwości finansowe w/w osób. Dobrze jest, gdy dana gmina podejmuje się przeprowadzenia akcji sterylizacji, najczęściej w schroniskach dla zwierząt. Wysterylizowane zwierzę po okresie rekonwalescencji powinno wrócić w miejsce, z którego zostało zabrane. 

O tym, jak pomagać kotom wolnożyjącym w mieście, można przeczytać na stronach Fundacji Canis.

Co jeszcze możemy zrobić na rzecz zwierząt?
Jeśli w prosty sposób chcemy przyczynić się do poprawy warunków bytowych i sytuacji prawnej zwierząt to: 
– naciskajmy lokalnych radnych w sprawie np. budowy schroniska dla zwierząt
– popierajmy wszelkie inicjatywy służące zwierzętom
– nie kupujmy kosmetyków testowanych na zwierzętach
– przestańmy chodzić do cyrku ze zwierzętami
– przejdźmy na wegetarianizm


Adresy:
 

Towarzystwo Opieki nad Zwierzętami w Polsce
Zarząd Główny w Warszawie
ul. Noakowskiego 4, 00-666 Warszawa
tel. 0-22 825-75-35, faks 0-22 825-60-49
toz@toz.pl
Stowarzyszenie Empatia 
Skr. poczt. 56 
04-737 Warszawa 92 

Empatia – http://empatia.pl

Ogólny telefon interwencyjny:
Adam Gac (Empatia) – 0 505 032 472 – a.gac[@]empatia.pl 
lub Monika Kielan (Empatia) tel.: 0 696 036 812
Zgłoszenia dotyczące interwencji przyjmują także:
Karina Schwerzler tel.: 0 509 507 704 (Warszawa, Tarczyn, Grójec i okolice)

Zofia Łangowska (Empatia) tel.: 0 504 050 828 (Suwałki)

Ola Bodek tel.: 0 506 587 110 (Zielona Góra)

Katarzyna Wacławska tel.: (0 32) 280 75 92 (całą dobę) lub kom. 0 600 428 446 lub 0 695 560 986 (Bytom)

Magdalena Hamera (Empatia) tel: 0696-641-906 (Toruń)

Alicja Spodenkiewicz (Empatia) tel: 0502-642-283 , gg: 1402412 (Wrocław, Walbrzych & okolice)

Joanna Pawłowicz tel.: 0 501 761 462 (Trójmiasto, w poważnych przypadkach teren całego woj. pomorskiego)

Monika Kielan (Empatia) tel.: 0 696 036 812 (Poznań)

w podziękowaniu za materiały stroniehttp://empatia.pl/str.php?dz=39&id=107

Prześlij Twoje światełko 🌷 komentarz będzie widoczny po zatwierdzeniu

Discover more from Maria Bucardi | Odkryj magię ...

Subscribe now to keep reading and get access to the full archive.

Continue reading