Moi Kochani, to dzien rytualow milosnych, ochronnych i rytualow szczescia i pomyslnosci. Nalezy zrobic maly oltarzyk z kwiatow i czerwonych lub rozowych swiec – w intencji zwiazku, malzenstwa, milosci lub szczescia i pomyslnosci. Zalecam postawienie na oltarzyku zdjec ze slubu, szczesliwych chwil spedzonych razem – energie Afrodyty wspaniale ozywiaja zwiazki i aktywuja milosc. Osoby szukajace milosci wykonuja oltarzyk i pod obrusem chowaja karteczke z afirmacja: “Mam wspanialego partnera (partnerke) z ktorym laczy mnie milosc”. Osoby pragnace dziecka powinny pod obrusem polozyc karteczke o tresci: “Mam cudowne i zdrowe dziecko”.
Afrodyta w mitologii greckiej bogini miłości, piękna, kwiatów, pożądania i płodności. Najbardziej urodziwa z bogiń antycznych mitów.
W mitologii rzymskiej odpowiedniczką Afrodyty była Wenus.
Kwestia jej pochodzenia jest różnie przedstawiana w mitach. Według jednego z nich Afrodyta nie miała rodziców i pewnego dnia wyłoniła się z piany morskiej w pobliżu Cypru. Nieco inaczej przedstawiał to Hezjod, który w Teogonii pisał, że kiedy odcięte sierpem genitalia Uranosa (pokonanego przez Kronosa, gdy roztaczał się nad Gają jak niebo nad ziemią) wpadły do morza w pobliżu Cypru, woda otoczyła je białą pianą, z której następnie wyłoniła się przepiękna Afrodyta. Pływała po morzu w muszli, zatrzymując się u brzegów Kytery, a potem Cypru. Druga z tych wysp stała się jej ulubionym miejscem. Na jej brzegu oczekiwały już na nią Charyty (Eufrosyne, Aglaja i Talia), które odtąd zawsze towarzyszyły jej i służyły. Cypr stał się głównym miejscem kultu bogini. Natomiast w innych mitach opisywana jest jako córka Uranosa i Hemery, zwaną Uranią . Według Homera była córką Zeusa i Diony.
Była żoną Hefajstosa, ale epizod z Aresem świadczy, że nie była zbyt wierna (z tego związku zrodzili się Dejmos, Fobos, Harmonia, Eros i Anteros). Hefajstos ukrył w łożu pułapkę z mocnej, lecz niezauważalnej, metalowej sieci i schwytał w nią Afrodytę z Aresem.
W konkursie piękności między Herą, Ateną i Afrodytą, ta ostatnia obiecała Parysowi Helenę, żonę Menelaosa ze Sparty, za tytuł najpiękniejszej (jabłko niezgody), czym przyczyniła się do rozpętania wojny trojańskiej. W wojnie starała się sprzyjać Trojanom.
Jej atrybutami były: rydwan zaprzężony w gołębie, róża, oraz mirt. Czczona była zwłaszcza przez kobiety, które widziały w niej patronkę małżeństwa. Ze względu na jej związek z morzem była czczona przez żeglarzy i w miastach portowych.
