Moi Najdrozsi Czytelnicy, i nastepny blyskawiczny wpis – kolejna historia tym razem od Barbary do tematu Rosliny Mocy jako inspiracja do niedzielnego  XVII Rytualu dla Matki Ziemi Czekam na kolejne historie. Z moca anielskich wibracji Wasza Maria Bucardi

Droga Mario, przesyłam Ci moją historię dotyczącą magicznych roślin. Jeśli zdecydujesz się umieścić ją na swoim blogu, podpisz ją, proszę, moim imieniem – Barbara. Chciałabym Ci również podziękować za wpis na blogu dotyczący Aniołów Niebieskiego Promienia. W noc poprzedzającą ten wpis wysłałam w przestrzeń pytanie dotyczące sposobów rozwiązania pewnego problemu. Twój wpis, który przeczytałam następnego dnia na blogu, wstrzelił się w dziesiątkę! To odpowiedź na moje pytanie i jednocześnie rozwiązanie problemu. Ulżyło mi bardzo i czuję się o wiele lepiej. Bardzo Ci dziękuję! Pozdrawiam Cię serdecznie i już nie mogę się doczekać XVII Rytuału dla Matki Ziemi – dla mnie to będzie pierwszy rytuał. Barbara

Potęga ziół

Mam to szczęście, że od dziecka mieszkam w pobliżu lasu, gdzie cudownych roślin jest moc. Moimi ulubionymi zabawami z dzieciństwa były kryjówki w lesie, buszowanie w trawach, które dla mnie i moich koleżanek udawały morze, wspinanie się po drzewach i długie przesiadywanie w ich konarach. Uwielbiałyśmy również buszować po zaprzyjaźnionych ogródkach działkowych, z których wracałyśmy w ciepłe, letnie wieczory ze śpiewem na ustach i z naręczem rozmaitych kwiatów, a z działki mojego taty przynosiłyśmy całe siatki przepysznych czereśni. Niestety, dębu, który był stałym miejscem naszych spotkań, już nie ma, ogródka działkowego też nie posiadam, ale mam za to za blokiem malutki ogródek, który uprawiam razem z mamą. Ten ogródek łączy w całość moją rozbitą rodzinę: po latach niesnasek moi rodzice pogodzeni i zaprzyjaźnieni potrafią godzinami rozmawiać na temat interesujących ich roślin, a mój tato przynosi mamie regularnie ze swojej działki ciekawe okazy do jej ogródka.

Ja natomiast wniosłam do niego ZIOŁA.

Pewnego dnia, jak to zwykle u mnie bywa, poczułam silny impuls, by zacząć uprawiać zioła. Mama była sceptyczna, czy urosną na tej dość jałowej przyblokowej ziemi. Czułam, że muszę spróbować bez względu na wszystko. Pojechałam do marketu i zobaczyłam bogactwo form oraz poczułam potęgę zapachu magicznych roślin! Kupiłam kilka, które przyciągnęły mnie szczególnie, obiecując, że za rok zgłoszę się po następne. I tak w moim ogródku zagościły: mięta pieprzowa, tymianek, oregano, rozmaryn i szałwia. Z leśnych wędrówek przytachałam kolejny tymianek, który przykuł moją uwagę obłędnym zapachem i pięknymi fioletowymi kwiatami. W zasadzie można powiedzieć, że to zioła mnie wybrały i wprosiły się do ogródka, obiecując wiele dobrego. A ja je pokochałam, jak żadną inną roślinkę! Urosły bujne i świetnie się wpisały w ogródkową przestrzeń. Koty je uwielbiają! A ja korzystam z ich mocy – zasuszone trzymam w pudełkach i wykorzystuję w rozmaitych celach: kulinarnych, zdrowotnych, upiększających i oczyszczających. Przekonałam się na własnej skórze (dosłownie!), że uprawiane z pasją, miłością, otoczone uwagą i dobrym spojrzeniem zaprzyjaźniają się i szczególnie wiążą z człowiekiem, oddając mu swoje najlepsze właściwości. PS Na zdjęciu na pierwszym planie widoczny Kaziu, jeden z trzech moich kotów. Wokół niego bujne oregano, ukryty tymianek i rozpasany rozmaryn, nieco dalej mięta. Szałwia nie zmieściła się na zdjęciu