od Ani
Czas z Toba Mario w srody i Ceremonie czwartkowe
sa dla mnie tym samym co patrzenie na rozkwiecone
drzewa: magnolie, jablonie, morele… One sa Teraz,
One swieca! Towarzyszy mi takie odczucie przez cale
zycie ze dopuki drzewa sa na planecie Ziemi moge zyc! Potrzebuje energii swiatla zeby zyc.
Czasy i Ceremonie sa pokarmem dla mojej duszy.
Bardzo dla mnie wazne. Teraz!
W srody kiedy slucham, to wiem ze Maria mowi o mnie. To jest miejsce dla mnie. Jak cudownie ze setki osob mysli to samo. To mnie zachwyca.
To moj pierwszy miesiac z Wami.
Ceremonie czwartkowe uruchamiaja wizualizacje
u mnie. Tak pieknie Mario prowadzisz nas w “Swiat Ducha”. Sluchajac mojej pierwszej Ceremonii, po przebytej wedrowce za Jednorozcem, przytulalam sie do Niego bez konca. Taka jestem.spragniona swiatla.
A do Jelenia twarzy przysunelam moja tak blisko, dzielily nas.centymetry.
Najbardziej motywujaca jest dla mnie SAMA MARIA.
Jej dojrzalosc duchowa a co za tym idzie srody i czwartki dla tych co jak ja pragna swiatla. Dla dobra…
Kiedy Maria mowi ja Slucham!
pamiętaj, konkurs trwa do 1 maja…
szczegóły konkursu: https://bucardimaria.com/2019/04/05/oglaszam-nowy-konkurs/
Przypominam, że arytkuły z mojego bloga możesz udostępniać w mediach społecznościowych, w tym celu wykorzystaj przyciski poniżej… Pomagasz mi wówczas trafić do innych ludzi, którzy może szukają wsparcia, inspiracji czy motywacji …
Zmieniamy coś w nas, wokół nas i tutaj na Ziemi …
Twoja Maria Bucardi
Polish
Basque
Belarusian
Bosnian
Bulgarian
Catalan
Chinese (Traditional)
Corsican
Croatian
Czech
Danish
Dutch
English
Esperanto
Estonian
Finnish
French
Frisian
Galician
Georgian
German
Greek
Hungarian
Icelandic
Irish
Italian
Japanese
Kannada
Latin
Latvian
Lithuanian
Luxembourgish
Norwegian
Portuguese
Romanian
Russian
Serbian
Slovak
Slovenian
Spanish
Swedish
Turkish
Ukrainian
Komentarz ( 1)
Basia says:
15/04/2019 at 19:13Czytam i czytam…Wyjątkowo podoba mi się ten tekst…brzmienie słów, układ, rytm – jak pięknie skomponowany poemat! Trafia prosto do serca, omijając pułapki umysłu, który raz po raz próbuje nas chwycić w swoje kleszcze. Nawet (a może zwłaszcza?) podoba mi się to “dopuki” przez “u” zwykłe, bo kojarzy się z pukaniem do drzwi, z tajemnicą i nadzieją…z czymś cichym i słodkim, delikatnym, ale nieustępliwym. Jedno małe u, a tyle zmienia. Bardzo! 💓